หนูมีน้องอีก 2 คนแล้ว

สวัสดีครับ

ทักทายกันแบบคนสุภาพ ตอนนี้หนูโตแล้วและก็พูดชัดมากแล้วด้วย และมากกว่านั้น ปีที่แล้วหนูมีน้องเพิ่มมาอีก 2 คนครับ

เป็นน้องของบังริด เพราะแม่บังริดออกน้องมา แต่ก็เป็นน้องหนูด้วย เป็นผู้หญิงกับผู้ชาย หนูชอบน้องผู้ชาย เพราะตัวดำเหมือนหนู ใครๆ ก็บอกว่าหนูดำ แต่ว่าหนูพูดเก่ง จนนานะต้องดุให้หยุดพูดทุกที

บางทีนานะก็จะให้พวกเราเล่นเกมส์ เงียบ คือ ถ้าใครพูดขึ้นมาก็จะแพ้ หนูแพ้ทุกทีเลย..แฮ่ๆ ก็มันอดไม่ได้น่ะ

และปีนี้หนูก็ไม่ได้ขึ้นป. 1 ใครๆ บอกว่าหนูตกชั้นแต่คุณครูบอกว่าหนูมาเรียนก่อนเพื่อนๆ ก็เลยต้องเรียนอนุบาลรอเพื่อนๆ อีกปีหนึ่ง แต่บังริดได้เรียนป.1 ล่ะ

วันนี้เอาแค่นี้ก่อน
สวัสดีครับ

นานะให้หนูฟันเพลน

นานะเปดเพลน ให้หนูฟันในรถ

หนูฟันไม่รู้ แต่หนูบอดนานะ ว่าหนูชอบเพลนนี้
นานะว่า "ลีห์เคยฟังเพลงนี้หรอ"

หนูไม่ได้ตอบ เพราะหนูโยกหัวไปตามจังหวะเพลน
วันนี้หนูนั่นฟันเพลนหลายเพลนเลย จนออกมาไกลมาดแล้ว เริมมีรถวิ่นไปมาเยอะมาด
หนูชอบรถเก๋ง สีขาวคันที่ติดสติ๊ดเกอร์สีแดงรอบๆ รถ และก็มีล้อสีดำ
บันจีมาแย่นหนูชอบด้วย หนูเลยต้องโวยวายใส่ จนแม่ที่นั่นมาข้านหลันดุ

บันจีบอกให้หนูชอบรถสีดำดีกว่า เพราะ เพราะ เพราะมัน มัน แรงกว่า
บันจีชอบพูดติดๆ ซ้ำๆ กันแบบนี้ทุดทีเลย
เวลาหนูพูดกับบันจี หนูอยาดให้บันจีพูดชัดๆ แบบหนูอย่านเนี่ยยยย

เมื่อไหร่บันจีจะพูดไม่ติดอ่านซะที

ผี รึจะสู้เบนเทน

เวลาหนูอยาดกินขนมในตู้เย็น หนูไม่กล้าไปคนเดียว เพราะมันมืด หนูกลัวผี
ย่าถามว่า "เคยเห็นหรอ"
หนูบอดย่าไปว่า "ยันไม่เคยเห็นเลย"

แต่บันจีบอดว่า ผีมันชอบมาหลอดเด็ด และมันจะมาตอนมืดๆ แบบนี้แหละ

หนูก็เลยไม่กล้าหยิบขนมตอนมืดๆ แบบนี้

เมื่อคืนนานะบอดว่า ที่บ้านไกลลิบของนานะ -เวลานานะไปทันงาน นานะจะอยู่ที่นั่น
หนูไม่เคยไปที่นั่น แต่หนูคิดว่ามันอยู่ไกลลิบแน่ๆ เลย

นานะนอนอยู่ดีๆ ก็ขนหัวลุดซู่ เลย เหมือนมีคนมาจับหัวนานะ แต่นานะนอนอยู่คนเดียวไม่มีใครอยู่ด้วย
หนูคิดว่านานะถูกผีมันจับหัวนานะ

หนูก็เลยถามว่า "ที่บ้านนานะมีผีหรอ"
นานะบอดว่า "ไม่มี"

แต่นานะเพิ่งซื้อที่นอนมาใหม่ หนูว่านานะต้องกลัวที่นอนใหม่แน่ๆ แบบนี้

ถ้าหนูไปนอนกับนานะ หนูจะใส่หมวดนอน เพราะผีมันจะได้มาจับหัวหนูไม่ได้
หนูบอดให้นานะเอาหมวดเบนเทนของหนูไปใส่นอนปะล่ะ เพราะเบนเทนเก่นมาก ถ้าผีมาอีด เบนเทนก็เตะกระเด็นไปไกลลิบเลย...เฮ้อ เฮ่อ เฮ่อ

หนูร้องเพลง

ที่โรนเรียนอนุบาล คุณครูสอนให้ร้อนเพลน หนูไปโรนเรียนด้วยเพราะ แม่หนูเป็นครู เวลาไปโรนเรียนแม่จะให้ไปอยู่ทีชั้นเด็ดเล็ด

หนูไม่ชอบร้อนเพลนก็เลยนั่นฟันอย่านเดียว พอตอนเย็นแม่ก็จะเดินมารับ บันจีชอบร้อนเพลน พอกลับบ้านก็จะร้อนให้ย่าฟัน

ผม (ที่โรนเรียนเขาใช่ผมแทนหนู...ก็เลยอยาดพูดบ้าน..แบบผู้ใหญ่เลย) ก็มีเพลนหนึ่น ผมร้องให้นานะฟัน เพราะว่าอยาดเล่นเกมในโทรศัพท์นานะ มีเกมรถแข่ง และก็เกมอื่น แต่ผมชอบเกมรถแข่นทีสุด

วันนั้นผมเลยร้อนเพลนนดจะจิบให้นานะฟัน แบบนี้

"นดจะจิบจะชิบจับนดจาจอด นดจาจิบบอดว่าหัวทะลอด จะทำไงดี
นดจะจอดบอดว่าไม่เป็นไร เอายาแดนใส่มันจะหายทันที"

เพลนสั้นๆแค่นี้เอน ผมก็ได้เกมมาเล่นแล้ว
บันจี นั่นฟันแล้วก็หัวเราะชอบใจ ผมว่าบันจีต้องชอบเพลนที่ผมร้องมาดๆ แน่เลย
ผมรู้ว่าผมร้อนเพลนเพราะ แต่ผมไม่ชอบร้อนเพลนเท่าไรหรอกมันไม่เห็นสนุกเลยหนูชอบเล่นต่อสู้มาดกว่า ถ้าบันลิดมาวันนี้หนูจะเอาดาบให้บันลิดอันหนึ่น ของหนูอันหนึ่นแล้วเราจะเล่นต่อสู้กัน สนุดไปเลย

มือหนูขาวจั๊วะ

ลูดโปรไฟล์ที่หนูเอามาลนเป็นลูดขอนบันลิดนะครับ
ย่าบอดว่า บันลิด ตัวขาว อ้วน และหล่อ

หนูก็ว่าหนูตัวขาวนะ พอหนูแบมือออด มือหนูขาวจั๊วะเลย นานะชอบเอาแขนมาเทียบกับหนู
หนูก็ว่าแขนนานะขาวกว่า แต่มือหนูก็ขาวเหมือนกัน

เมื่อวานหนูแอบได้ยินผู้ใหญ่ที่มาหาแม่ คุยกันว่า บันจี หน้าตาคมคาย คิ้วดำ ขนตางอน ผิวขาว ส่วนหนูเขาบอกว่า ตัวดำ หน้าจืด ตาเล็ด จมูดก็ไม่โด่น ไม่รู้ว่าตามใคร

หนูฟันแล้วไม่เห็นเข้าใจเลยว่าทำไมไม่มีใครรู้ว่าหนูพูดเก่น แล้วหนูก็ยันมีมือที่ขาวด้วย
หนูอยาดจะแบบมือให้ใครๆ เห็นจันว่ามือหนูขาวมาดขนาดไหน

ในเมื่อเป็นอย่านนี้หนูก็เลยเอาลูดบันลิดมาแทนลูดหนูซะเลย ฮิ ฮิ

ขึ้นบันไดเลื่อน

หนูมีพี่ชายหนึ่งคน ชื่อบันจีอายุมากกว่ากันแค่ 3 ขวบเอน แต่ทำไมบันจีทำอะไรๆ ได้เก่นกว่าหนู
วาดรูดต้นไม้ก็สวย ระบายสีก็สวย หนูชอบบันจีระบายสี แต่บันริดระบายไม่สวย
หนูตั้นใจว่าจะไม่ระบายสีเหมือนบันลิด และไม่อ้วนเหมือนบันลิดด้วย

บันลิดเป็นลูดของอาหนูคร้าบบบ ตัวอ้วน ซ่ามาก บันลิดอย่าดเป็นมาก์สไรเดอร์ ตัวสีแดน แต่หนูอยาดเป็นควาย

เพราะควายมันร้อน คฮืออ คฮือ แบบนี้ หนูชอบร้อนแบบนี้
และหนูก็ไม่ชอบกินข้าว มันไม่อร่อย ควายมันก็ไม่กินข้าว มันกินหญ้า..หง่ำ หง่ำ

วันนี้แม่จะพาหนูไปห้านฯ หนูอยาดจะไปบิ๊ด ชี แต่ที่แม่พามามันไกลมาดเกินไป คนก็เยอะมาดเกินไป
แถมในนี้ก็หนาวเกินไปด้วย หนูเห็นบันไดสีดำเลื่อนไป เลื่อนมา แม่ว่าเราจะไปขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นของเล่น

หนูไม่กล้าก้าวขาขึ้นบันได มันไหลเร็วเกินไป หนูกลัวเลยร้อนออดมาเสียนดัน พนันได้ว่าแม่อายมาดเพราะคนในนี้มันมีมาดเกินไป
แม่ก็เลยอุ้มขึ้นไปแล้วก็ให้หนูยืนเอง ตอนนี้บันไดมันไหลไปเอนนน หนูชัดเริ่มชอบมันแล้ว หนูอยาดให้มีบันไดแบบนี้ที่บ้านจัน เวลาแข่นขึ้นบันไดกับบันจีจะได้ชนะบันจีเลยที่นี้

เวลาที่อยู่บ้าน หนูชอบวิ่นแข่น (หนูพูดวิ่งแข่งไม่เป็น) จับบังจี แต่บังจีชอบชนะตลอด หนูก็เลยต้องร้องไห้เสียนดัน ดัน แม่จะได้ดุบันจี และหนูอยาดวิ่นชนะบันจีบ้าน

ลีห์ อยากเป็นหนอน

ผ้าห่มกระดุกๆ อยู่อย่านั้นหลายครั้ง ไม่มีทีท่าว่าจะมีสิ่งใดไต่ออกมาพ้นขอบของผ้าห่มสีชมพู ลายดอกไม้สีครีม ที่กองอยู่กับพื้น

จังหวะที่นานะเดินเข้ามาพอดี นานะเป็นอาของลีห์ที่เติบโต และเห็นลีห์มาตั้งแต่ยังหยิบขนมเข้าปากไม่เป็นเลย ในเวลานั้นนานะได้ยินแม่ของเธอ หันหน้าไปพูดกับผ้าห่มผืนนั้นอย่างเป็นห่วง

"อยู่ในนั้นไม่ร้อนหรอ" แม่พูด
เมื่อสิ้นเสียงผ้าห่มก็ถูกเปิดออกมาในฉับพลัน
 "ร้อนจิ" ลีห์ยังพูดไม่ชัดในบ้างคำ อย่างเช่น "ออกไป" ก็จะออกเสียงเป็น "ออดไป" ทุกครั้ง

นานะเดินมาหยุดที่ตรงหน้าผ้าห่มแล้วบอกให้ออกมาจากผ้าห่มซิ ถ้าอยู่ในนั้น แล้วมันร้อน
แต่ลีห์ ยืนยันจะอยู่ในนั้นต่อ

"เพราะหนูเป็นหนอน" ลีห์ส่งเสียงชัดเจน

พร้อมกับมุดเข้าไปคลานกระดุกๆ อยู่ใต้ผ้าห่มอีกครั้ง